Η φωτογραφική ματιά της Κατερίνας Μαριανού φέρνει στο νου κάτι από εκείνο το ποτάμι “που πριν μας καταπιεί μας καθρεφτίζει”. Στην παρούσα δουλειά της, η ρευστή ακινησία ενός γυμνού γυναικείου σώματος μοιάζει σαν ένα παγωμένο τοπίο ψυχής, σαγηνευτικό όσο και μελαγχολικό, πρόθυμο ίσως να σκιρτήσει, να συσπασθεί, να ανανήψει, μα που στο τέλος διαλέγει την θαλπωρή της σιωπής του.
Και θα ήταν άδικο να μην μνημονεύσουμε εκείνα τα προ 25ετίας “πορτρέτα της Ζυράννας” στην γκαλερί Dada, όπου η Μαριανού, επεξεργαζόμενη με χημικές ουσίες το μαύρο και βγάζοντας χρώματα από αυτό (ώχρα από μαύρο, κεραμιδί, ή βυσσινί από μαύρο, ακόμη και γαλάζιο από μαύρο), κατάφερε με αυτόν τον πολύ ιδιαίτερο τρόπο να αποτυπώσει ανάλογες φωτοσκιάσεις της ψυχής .
Ζυράννα Ζατέλη
Σεπτέμβριος 2000
“Desire in the mist” – Κατερίνα Μαριανού, Ατομική Έκθεση Φωτογραφίας.
