Η λέξη κόσμημα προέρχεται από τη λέξη «κόσμος» που στα Αρχαία Ελληνικά σημαίνει ρυθμός, τάξη, οργανωμένη δομή, στολίδι. Στα Ομηρικά έπη, οτιδήποτε φτιάχνει ένας δημιουργός, είναι «κόσμος». Είναι ένα μοτίβο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αρχέτυπο. Διέπεται από κανόνες που αν επαναληφθούν μπορεί να αναπαράγουν κι άλλους «κόσμους». Ίδιους ή με άπειρες παραλλαγές.
Μέσα από τη δουλειά μου προσπαθώ να φτιάχνω τέτοιους «κόσμους» χρησιμοποιώντας υλικά και αντικείμενα που επαναπροσδιορίζω συνθέτοντάς τα με νέους τρόπους. Οι νέες δομές μοιάζουν με μικρούς τρισδιάστατους «χώρους/γρίφους» που «ντύνουν / κοσμούν» το σώμα, ενώ μιλούν για θεωρητικές σχέσεις. Του αρνητικού και του θετικού. Του μέρους με το όλον. Του υλικού με το άυλο. Του όμορφου με το αμφιλεγόμενο. Του πολύτιμου με το μη πολύτιμο. Του οικείου με το απρόσμενο. Του δοκιμασμένου στο χρόνο με το εφήμερο.
Νίκη Στυλιανού
Το χώμα που ανακατεύεται με το νερό και γίνεται πηλός, στεγνώνει στον αέρα και ψήνεται στη φωτιά!
Ο πηλός, το υλικό μου.
Εύπλαστο όσο κανένα, γίνεται ο μικροσκοπικός καμβάς τον οποίο επεξεργάζομαι και εικαστικά.
Τον ανακατεύω με άλλα υλικά σε ένα παιχνίδι αντιθέσεων .Ψυχρό – θερμό, μαλακό – σκληρό, βαρύ – ελαφρύ.
Οργανικές φόρμες που κάθονται πάνω στο σώμα.
Σαν συμπλήρωμα, σαν συνέχεια…
Ματιέρα, χρώμα και πειραματισμός σε φορέσιμα αντικείμενα είναι ο στόχος”.
Δώρα Χαραλαμπάκη
